شبکه‌های اجتماعی، دنیای کلمات بی‌پایان و بی محدودیتی است که کاربران می توانند گستره‌ای از انواع موضوعات مورد علاقه خود را در آن بیان کنند. اما شیوه بیان آن با توجه به ساختار هر شبکه متفاوت شده است.
در بسیاری از شبکه‌های اجتماعی، در فضای پیش بینی شده برای به اشتراک گذاری مطالب، محدودیتی برای کاراکترها اعمال نشده است؛ اما توییتر که به عنوان دومین شبکه اجتماعی محبوب و پرطرفدار در جهان معرفی شده است، با محدودیت ۱۴۰ کاراکتری خود به سرعت در میان کاربران محبوب شد.
محدود کردن جملات نوعی ساختارشکنی و نوگرایی در دنیای آنلاین بود که به سرعت نظر موافق کاربران را به خود جلب کرد.
این کوتاه نویسی که نوعی میکرو وبلاگ نویسی آنلاین است، با رعایت محدوده تعیین شده علاوه بر متن، قابلیت افزودن تصویر و فیلم را نیز دارد.
در ابتدای کار، توییتر با شعار “چه کار می کنید؟” (What are you doing?) شروع به کار کرد، اما در نوامبر سال ۲۰۰۹ شعار خود را به “چه اتفاقی در حال رخ دادن است؟” (What’s happening?) تغییر داد.
فلسفه اصلی این شبکه اجتماعی، به اشتراک گذاشتن وضعیت افراد در قالب کوتاهترین جملات ممکن بود، اما به مرور به رسانه‌ای کاربردی در زمینه خبر، تحولات روز و حتی تجارت و تبلیغات تبدیل شد.
اما بسیاری از کاربران به محض ورود به توییتر دچار شوک نوشتاری می شنود، راحت با آن ارتباط برقرار نمیکنند و احساس غریبگی می‌کنند.
در ابتدا خلاصه نویسی چنان دشوار به نظر می رسد که بعضا افراد تا مدتها بدون فعالیت، به بیان جملات کوتاه از بزرگان و یا بازنشر توییت‌های دیگران می پردازند. اما پس از مدتی حضور در این شبکه ، کم‌کم هنر خلاصه نویسی را فراگرفته و به بیان نظرات خود در قالب ۱۴۰ کاراکتر و یا کمتر می پردازد، به صورتی که گاهی کاربران برای اعلام وضعیت خود، تنها به ارسال شکلک یا تک کلمه بسنده می کنند.پرداختن به روزمرگی و اتفاقات جاری در طول روز، بخش عظیمی از توییت های هر کاربر را تشکیل می دهد، و به مرور زمان اکانت کاربر تبدیل به یک دفتر خاطرات عظیم می شود.
طی آماری که شرکت پژوهشی “پیرآنالیتیکس” در سال ۲۰۰۹ با بررسی ۲هزار توییت در طول دو هفته انجام داد، مشخص شد ۴۰ درصد توییت‌ها حاوی سخنان بیهوده و خاطرات روزمره کاربران بوده است.
در کنار بیان اتفاقات روز؛ مطالب طنز، خبری، آموزشی، بررسی تحولات سیاسی در کنار بیان اتفاقات روز؛ مطالب طنز، خبری، آموزشی ،بررسی تحولات سیاسی جهان و حتی نقد مسایل روز نیز بحثی است که همواره در توییتر پر مخاطب بوده است، توییتر نیز در همین راستا ترندینگ را پایه گذاری کرد تا کاربران با جستجوی هشتگ سریعتر به مسایل داغ روز دسترسی پیدا کنند.
حامد، یکی از کاربران توییتر است که تا کنون نزدیک به ۳۰ هزار توییت و بیش از ۲۴۰۰ نفر دنبال کننده دارد،اکانت کاربری او،یکی از اکانت های پر طرفدار در توییتر فارسی است که اتفاقات زندگی روزمره را به زبان طنز و محاوره ای در قالب توییت‌های کوتاه بیان می کند.
احسان، گزارشگر یکی از خبرگزاری‌هاست که با بیش از ۱۰هزار توییت و نزدیک به ۱۵۰۰ دنبال کننده، در مورد تاثیر توییتر بر زندگی حرفه‌ای و سبک نگارشی خود، چنین می گوید که حضور در توییتر سبب شده تا به سبک خلاصه نویسی در گزارش و حذف زوائد علاقه‌مند شود و نیز اینکه حالا به جای مراجعه به سایت شرکت‌ها و نیز برای اطلاع از آخرین نظرات سیاستمداران، با دنبال کردن اکانت آنان در توییتر، در حوزه تخصصی خود زودتر از سایر همکارانش از تحولات و اخبار روز مطلع می شود.
تاثیر دنیای ۱۴۰ کاراکتری بر کاربران، از محدوده دنیای مجازی نیز فراتر رفته، به گونه‌ای که کاربران در طول روز به دنبال اتفاقات تازه برای توییت می پردازند. در کنار همه این‌ها، کاربران علاقه خود را به مطالعه متن و نوشتارهای طولانی را به مرور از دست می دهند.
این عادت کوتاه نویسی و نیز امکان ارسال توییت‌ها به فیسبوک، باعث شده کوتاه نویسی در سایر شبکه های اجتماعی نیز رواج پیدا کند به گونه ای که بسیاری از کاربران فیسبوک با مرتبط کردن شناسه کاربری توییتر به فیسبوک شخصی، به صورت اتوماتیک توییت‌ها را به عنوان پست در فیسبوک به اشتراک می گذارند.
تاثیر این کوتاه نویسی بر مخاطب، رسانه و خبرگزاری‌ها را نیز تحت تاثیر قرار داده است، هم اکنون بسیاری از روزنامه نگاران، اصحاب خبر و خبرگزاری ها، محتوای تولیدی خود را روزانه در قالب توییت‌های ۱۴۰ کاراکتری از طریق توییتر به اشتراک می گذارند.
ویژگی ۱۴۰ کاراکتری توییتر و تکیه بر ایجاز و کوتاهی جملات، توانسته به سرعت با مخاطب ارتباط برقرار کند، و خبر یا اطلاعات شخصی را در قالب لید کوتاه در اختیار علاقه‌مندان قرار دهد.
مجلهٔ اینترنینمنت ویکلی با قرار دادن توییتر در فهرست بهترین‌های دهه؛ می‌گوید «محدود کردن گفته‌ها به ۱۴۰ کاراکتر( بیشترین رقمی که می‌توان در این اپلیکیشن نوشت) به شدت اعتیادآور است، کاری که بسیار آسان به نظر می‌رسد.»