گروه جامعه اطلاعاتی ماهنامه مدیریت ارتباطات در شماره جدید خود پرونده ای با عنوان “شبکه های اجتماعی؛ ظرفیت ها، فرصت ها و محدودیت ها ” منتشر کرده است.
بنده حقیر نیز مطلبی با عنوان “درآمدی بر شبکه ای اجتماعی مجازی” در این شماره ماهنامه نوشتم. چند برگ جلوتر از این مطلب، گروه فرهنگی به موضوع “شبکه های اجتماعی و سینما” پرداخته و در ابتدای آن مقاله ای درباره فیس بوک نوشته شده است.
سال گذشته مقاله ای در این باره با عنوان “اهداف پنهان فیلم شبکه اجتماعی” در هفته نامه سروش نوشتم و از قضای روزگار نویسنده فوق بدون ذکر منبع، مطالب هفته نامه سروش را در ماهنامه مدیریت ارتباطات منتشر کرده است. (حدود نیمی از مطلب نویسنده به هفته نامه سروش تعلق دارد) یک آدم چقدر باید بدشانس باشد که نویسنده منبع اش همزمان در همان ماهنامه مطلب بنویسد!
اما به واقع، هدف من مچ گرفتن یا تخریب شخص مورد نظر نیست. (از دوستان هم عاجزانه تقاضا دارم این موضوع را کلا نادیده بگیرند و به نویسنده منتقل نکنند.) اما می خواهم به این فکر کنیم که فعالیت در این فضا راه رفتن بر روی لبه تیغ است.
می گویند دوران روزنامه نگاری سنتی پایان یافته است! این نوع از روزنامه نگاری در سیلاب فضای آنلاین جریان یافته است و منابع متعددتر، چشم ها بیناتر، کنترل بیشتر و شفافیت نیز افزایش یافته است.
دیگر دکمه کپی و پیست به کار نمی آید. زیرا ما در لاک خود نیستیم. بلکه در زیر زره بین چشمان آنلاین شهروندانی هستیم که لحظه به لحظه اطلاعات را اسکن می کنند و در شبکه ای از منابع می چرخانند.
اخلاق آنلاین و آفلاین ندارد، فضای آنلاین زمینه بی اخلاقی را افزایش داده است اما یادمان نرود که در نهایت این انسان است که تصمیم می گیرد!
پ.ن: به طور کلی به نظرم، شماره اخیر ماهنامه مدیریت ارتباطات بهترین تاکنون بوده است. شاید به خاطر علاقه مندی شخصی من به این حوزه باشد. در این شماره دکتر عاملی، دکتر سلطانی فر، دکتر امامی، دکتر بیات، محمد مهدی مولایی، علی اکبری تبار، ابراهیم اسکندری پور و دوستانی دیگر مقالات و مطالب بسیار آموزنده ای درباره شبکه های اجتماعی گفته و نوشته اند.
salam aghaye oftade
mamnoon az in tazakore bejatoon. baraye man ham ke ziyad blog mikhoonam, hamishe in soal matrah boode ke chera bazi az blogger ha ham be in nokteye akhlaghi aslan tavajoh nemikonan va kolan chera hanooz plagiarism ziyad jedi grefte nemishe dar iran ham dar nashriyate traditional va ham new ones.
alave bar in, matalebi ke doostan ya belogger ha tarjomeh mikonan va be name khodeshoon dar blog hashoon mizaran bedoone inke az nevisandeye text esmi biyaran. jaleb tar inke dar seminar ha va hamayesh haye dakheli ham miran sherkat mikonan va onvane maghalashoon ham daghighan bargerefte az onvane maghalate latin hast va davarane un maghalat ham bedoone andak tavajohi be in masale un maghalat ro shayesteye daryafte jayeze moarefi mikonan.
aman az biakhlaghi
حق با شماست. .من فکر کنم چون در ایران زیاد کاری جدی نمی شود. زیاد به علم به معنای واقعی اهمیت داده نمی شود. نتیجه آن این چیزی می شود که شما می گوید.
وقتی میدان خالی باشد به نظرم اساتید هم مجبور هستند مقالات داوری شده را … انشالله که به مرور همه چی درست شود.
در آنلاین شدن رسانه ها همین بس که کپی های ناجوانمردانه مشخص می شه، زمان برای استفاده تداوم پیدا می کنه و کامنت ها هم به کامل تر شدن محتوا کمک می کنه.
برای این بنده ی خدا هم متاسفم
تفلی گناهی نداره. از این چیزا زیاد اتفاق می افته، شانسش یه همچی آدم گیری به تورش خورد 🙂
اما پاراگرافت اولت بحث است که باید روی آن کار شود. مخصوصا بلاگرها که مطالبشان را…