رسانه های اجتماعی در حال جوش و خروش از طریق محتوا هستند. پویایی که کاربران آنها را خلق و به اشتراک می گذارند. بنابراین سرمایه اجتماعی در رسانه های اجتماعی وجود دارد که هر رسانه، سازمان یا دولتی به دنبال استفاده از این سرمایه اجتماعی است.

در این پست نمیخواهیم درباره قوانین و مقررات حاکم بر رسانه های اجتماعی حرف بزنیم می خواهیم درباره اخلاق رسانه ای بحث کنیم و دیگر هیچ!

اما به واقع دامنه استفاده از رسانه های اجتماعی (محتوای آن) تا کجاست؟ اخلاق در رسانه های اجتماعی در کجا تعریف می شود؟ اگر به عنوان مثال، آیا توئیتر می تواند بگوید که اطلاعاتی که عمومی شیر می کنید می تواند مورد استفاده تجاری و عمومی قرار گیرد؟ آیا قبول کردن یک تعهدنامه برای عضویت باعث می شود که هرنوع برداشت از محتوا انجام شود؟  اینکه تنظیمات حریم خصوصی وجود دارد جواب قانع کننده ایست؟ اگر هست چرا اینقدر سخت هست؟ و اگر سخت نیست چرا آموزش داده نمی شود؟ و چرا پیش فرض تنظیمات حریم خصوصی باز است؟ آیا برای دریافت تبلیغات بیشتر است؟ آیا باید مفاهیم اخلاقی رسانه اجتماعی توسط سرویس دهنده آن تعریف شود؟

آیا باید به فضای حاکم بر رسانه های اجتماعی برای تبلیغات و بازاریابی در قالب محتوای منفی دامن زد؟ آیا باید در این رسانه ها شایعه، کمپین یا جریان سازی منفی برای فعالیت های تبلیغاتی ایجاد کرد؟ آیا باید تبلیغات و آدم های فیک دراین رسانه ها فعالیت کنند؟ آیا ریپورت کردند مشکل را حل می کند؟

اما نکته ای که وجود دارد این است وقتی به رسانه های اجتماعی نگاه می کنید واقعا به یک جامعه برخورد می کنید. جامعه ای که آدم ها با سلایق و علایق گوناگون وجود دارند و باید به آنها احترام گذاشت.

دوباره تاکید می کنم، «اخلاق آنلاین و آفلاین ندارد، فضای آنلاین زمینه بی اخلاقی را افزایش  داده است اما یادمان نرود که در نهایت این انسان است که تصمیم می گیرد!» (این را قبل تر در قبلا در این پست نوشته بودم)

به هر حال اگر رسانه دارید پیشنهاد می کنم این مطلب آشنایی با قاعده‌های رسانه‌های اجتماعی برای سازمان‌های خبری رو بخونید. کلا سازمان های امروزی برای فعالیت و استفاده از رسانه های اجتماعی سیاست تدوین می کنند و مسیر را برای خود و مخاطب مشخص می کنند.

و تنها حرفم در این پست، این است که در استفاده از رسانه های اجتماعی، کاربر یا مخاطب نباید احساس کند که از آن سوء استفاده شده است!