امروز ۳۱ آگوست روز جهانی وبلاگ است، روزی که سایت جهانی آن به اغما رفته است! تنها چشم می‌پوشیم و به وبلاگستان فارسی می‌نگریم. اما در اینجا نیز سایت روز وبلاگ فارسی خاموش است! دوباره چشم را درویش می‌کنیم و عبور می‌کنیم.
۱۶ شهریور روز وبلاگ فارسی است و عموما مثل هر سال وبلاگ‌نویبسان فارسی درباره اهمیت وبلاگ و تاثیرات آن مطلب می‌نویسند و باز تا سالی دیگر!
تاثیرات وبلاگ و وبلاگ‌نویسی بر کسی پوشیده نیست! اما آیا تنها حرف زدن و مطلب نوشتن، مشکلات آن را برطرف می‌کند؟! آیا برگزاری یک رویداد مستقل درباره وبلاگ می‌تواند گره از مشکلات این حوزه بردارد! باید به دنبال راه‌حل باشیم.
در جامعه‌ای که قرار است فضا بازتر شود و مردم راحت‌تر حرف بزنند؛ پرحرفی‌هایش را جامعه آنلاین به دوش می‌کشد! مردم در اینجا حرف می‌زنند حال آنکه شنیده نشوند! جامعه‌ای که دچار خودسانسوری و خوتحریمی نیز هست!
بنظرم تا زمانی که وبلاگ‌نویسی در ایران به یک شغل تبدیل نشود! تا منبع مستقل درآمدی برای نویسنده‌اش نباشد، شاید روزگار همین باشد. کج و دار و مریض وبلاگستان فارسی می‌گذرد! حوزه‌ای که امروز علاوه بر زبان فارسی باید بیشتر انگلیسی نیز تولید محتوا کند! تا دنیا بیشتر با ایران و ایرانی آشنا شود.
اگر راحت قضاوت کنیم. بسیاری از کسب‌وکارهای ایرانی هنوز اهمیت و تاثیر وبلاگ را درک نکرده‌اند! بنابراین چرخه اقتصادی وبلاگستان لنگ می‌زند! به عنوان مثال، من به شخصه آرزو دارم که خرج زندگی جاری‌ام از طریق رسانه‌های اجتماعی تامین شود و تمام وقت و کارم، بلاگم باشد! اما…
اینجا تنها می‌توان یک امید داشت و آن اینکه با روندی که تحریم‌ها در حال کاهش است (چندروز پیش تحریم اپل استور و گوگل پلی برداشته شد) امیدوار باشیم تحریم، گوگل ادز (تبلیغات گوگل) نیز برداشته شود تا چرخه مالی در وب و به خصوص وبلاگ‌های فارسی شکل بگیرد و کیفیت در کنار کمیت رشد کند. انسان با امید زنده است دیگر!
وبلاگ نویسی بعنوان یک شغل.
وبلاگ نویسی بعنوان یک کسب و کار.
وبلاگ نویسی بعنوان یک تفکر.
چرا اینقدر کم داریم از اینها؟
اونقدری که میشه شمرد.
ولی شکر که همین ها هم هستند، این یعنی میشه.
واقعا سعید جان، وبلاگنویسان خوبی مثل تو واقعا دارند خیلی کمک میکنند. به امید آینده روشن