هوای تهران این روزها سرد است. اما رسانه ها به گونه ای از هشتمین دوره نمایشگاه مطبوعات حرف می زنند که آنجا هوا گرم است! شاید چون دیگشان آنجا در حال جوش و خروش است گرما را احساس می کنند یا می خواهند گرم احساس شوند!
اصولا می گویند، نظریه هیچگاه قدیمی نمی شود. اصلا تاریخ مصرف ندارد که بخواهد در گذر زمان تحت تاثیر قرار گیرد و مثال عینی آن بررسی نظریه برجسته سازی رسانه در نمایشگاه مطبوعات است. حرف حساب این نظریه:
نظریه برجسته سازی به شما نمی گوید به چه بیاندیشید اما می تواند تعیین کند درباره چه بیاندیشید! بحث همان حقیقت و واقعیت است! واقعیت، اتفاقی است که رخ داده است اما حقیقت آن چیزی است که باید رخ دهد و استدلال این است که به صلاح جامعه است. حال داستان همین نشان دادن حال هوای نمایشگاه مطبوعات توسط رسانه هاست.
این طور به نظر می رسد، عملکرد مطبوعات یا شاید رسانه در ایران تنها برجسته سازی آن هم از نوع سیاسی است! نمایشگاه مطبوعات شبیه به پاتوق سیاسیون و مسوولان برای مصاحبه شده است نه مکانی برای به رخ کشیدن تاریخ و دستاوردهای مطبوعات ایران!
اگر به ساختار نمایشگاه نیز نگاهی کنیم دو اشکال اساسی به آن وارد است. بزرگترین نکته این است که این نمایشگاه رسانه است یا مطبوعات؟ یا ما نمی دانیم رسانه چیست یا تلقی مان از رسانه همان مطبوعات است!
اما نکته دوم حضور رسانه های آنلاین در این نمایشگاه است! نمایشگاه مطبوعات، مطبوعات است دیگر! یکی نیست بپرسد نمایشگاه رسانه های دیجیتال برای چیست؟ بهتر نبود رسانه های آنلاین در نمایشگاه رسانه های دیجیتال شرکت می کردند! باز احساس می شود که رسانه های آنلاینی که کارکرد سیاسی دارند جایشان در نمایشگاه مطبوعات است.
خلاصه بحث:
آی گفتی جواد. نظریه برجسته‌سازی که یکی از قوی‌ترین نظریه‌های ارتباطی است و من فکر می‌کنم برای توضیح مسائل کلان رسانه‌ای شدیدا مفید است. اما در مورد نمایشگاه مطبوعات هم حق داری. من هم با شما موافقم. اما از یک زاویه دیگر ماجرا را ببین. چیزی است که هست. باید از آن استفاده کرد. باید رفت تو همین نمایشگاه و وضع مطبوعات ایران را دید. مثلا یه نمونه من بگویم. دیدی غرفه‌های دولتی‌ها در مقابل خصوصی‌ها چطور بود؟ ایسنا و فارس و جام جم و همشهری چه غرفه‌هایی داشتند؟ در مقابل روزنامه‌های کوچک‌تر و سایت‌های خبری غیر دولتی. این‌ها خبر از دنیای مطبوعات ما می‌دهد. چیزهای دیگر هم بود که خودش می‌شود یک نوشته کامل 🙂
دقیقا. اومدم بنویسم اما دیدم مصطفی قاجار یک جمله تو گودر نوشته بود که کل بحث در این مورد رو پوشش می داد 🙂 جمله هم این بود:
دماسنج مطبوعاتی
وضعیت مطبوعات ایران رو میشه از مساحت غرفه خبرگزارش فارس در نمایشگاه مطبوعات به نسبت سایرغرفه ها سنجید
کار منو راحت کردید. بخشی از مسائلی که دوست داشتم بهشون اشاره کنم مواردی بود که شما و آقای قربانی گفتید ولی موارد دیگه ای هم هست که می شه راجع بهشون نوشت. برای من به شخصه صحبت کردن با کاربران عادی خبرگزاری و حتی بحث و گفتگوهای جدی تر با بعضی هاشون راجع به انتظاراتی که اونا دارن و محدودیت هایی که برای کار خبر هست برام خیل جالب بود. در مجموع تجربه خیلی خوبی بود…با وجود اینکه خیلی خسته شدم ولی شاید هیچ جای دیگه چنین تجربه ای رو نمی تونستم به دست بیارم…
آره کاملا موافقم. نمایشگاه ها بهترین مکان برای دریافت نگاه مخاطب است. تجربات خوبی به ادم می دهند.
منتظر پست شما در این باره نیز هستیم
جواد من امروز تا آخرش تو نمایشگاه بودم. دیگه جمع کرده بودند و نمایشگاه هم تا ۹ تمدید شده بود. یه حس خوبی دارم کلا به این نمایشگاه. دوستش دارم. نمی‌دونم چرا
خب این حس رو که همون داریم. می دونیم هیچی نداره بازم میریم. یک جوری حس تعهد داریم نسبت بهش…