امروز بعداظهر در سمینار ابزارها و تکنولوژی های جدید برای کار و زندگی بهتر در قرن ۲۱، سخنرانی با عنوان “راهبردهای عملی رسانه های اجتماعی برای کار و زندگی” در فرهنگسرای فناوری اطلاعات ارایه کردم.
بخش جالب برای مخاطب بنظرم. “سیاست رسانه های اجتماعی” برای سازمان ها بود. سوال اصلی این بخش این بود که سازمان ها باید چه رویکردی را نسبت به رسانه های اجتماعی داشته باشند؟ به عبارتی کارمندان و سازمان ها چگونه باید در رسانه های اجتماعی فعالیت کنند؟ و سازمان ها باید چه استراتزی در قبال آنها تدوین کنند؟ بخشی از سیاست رسانه های اجتماعی ایالت اوکلوهاما امریکا، دولت کاتالونیا اسپانیا و خبرگزاری رویترز را برای مخاطبان شرح دادم و سعی کردم به این سوال اساسی های پاسخ دهم.
در ادامه عناصر اصلی و نحوه نوشتن سیاست رسانه های اجتماعی را شرح دادم و در بخش بعدی به پیاده سازی شبکه های اجتماعی مجازی در سازمان ها پرداختم.
اما من به شخصه در این سمینار چند تجربه کلی کسب کردم:
۱- تمام یک پرزنت، محتوا و مفاهیم علمی نیست. قدرت طراحی پرزنت نیز نقش مهمی در توجه مخاطب دارد. من برای جلوگیری از طولانی شدن پرزنت سه فایل جدا برای مخاطبان آماده کردم که قرار شد مسوولان سمینار برای آنها ارسال کنند.
۲- محتوای چندرسانه ای (ارایه کلیپ، آواتارهای گرافیکی و غیره) نقش مهمی در جلب توجه مخاطب دارد. اما من به شخصه یک سوال برایم پیش آمد که فایل پرزنت باید مستند و علمی باشد یا باید مخاطب را میخ کوب کند؟
۳-زمان بیشتر بدهید، سخنرانان را کمتر کنید. به نظرم یکی از ویژگی های خوب این سمینار تعداد کم سخنران و دادن وقت لازم به آنها بود. خانوم مفاخری (ویژگی های قرن ۲۱) و دوست عزیز امیر مهرانی (شغل ۲٫۰) هرکدام در ۴۵ دقیقه مطلب را ادا کردند و من در یک ساعت و ۳۰ دقیقه سر مخاطب را به درد آوردم. نبود مجری نیز وقت بیشتری به سخنرانان داد و این نکته را القا کرد که بدون مجری نیز می توان سمینار برگزار کرد.
۴- امکانات سخت افزاری را چک کنید. شاید فایل شما با امکانات سخت افزاری و نرم افزاری مطابقت نداشته باشد. با میزبان قبل تر هماهنگ کنید.
۵- حس انسانی را به پرزنت خود اضافه کنید. امیر عزیز در پرزنت خود دو شخصیت مجازی به نام آقای پ و خانوم ن ایجاد کرد که در پرزنت با یکدیگر آشنا و آخر هم خانوم پ باردار شد :دی حواستان به سخنرانان باشد. شاید بچه محلتان در بیایند :دی امیر بچه محل ما از آب در آمد و در راه گپی زدیم با هم. مطلب امیر درباره همین سمینار را اینجا بخوانید.
۶- باید از مجموعه مدیران ایران جناب آقای شاهین شاکری و سرکار خانم مفاخری برای برگزاری این سمینار نیز تشکر کرد. واقعا زحمت زیادی کشیدند.
نوع پرزنتیشن همیشه بستگی به محتوای سخنرانی داره. اما موضوع اصلی که همیشه مطرح هست اینه که پرزنتیشن باید تکمیل کننده صحبت سخنران باشه. یعنی عناصری در پرزنتیشن استفاده بشه که به درک بهتر مطالب توسط مخاطب کمک کنه. پرزنتیشن‌های با رویکرد علمی برای مرور مطالب خیلی خوب هستند. مثلا پرزنتیشن دیروز من رو به مخاطب بدی به هیچ دردش نمی‌خوره اما پرزنتیشن تو کاملا یک سند علمی هست.
هر کدوم مزایا و معایب خودش رو داره به نظرم. ولی با حرفت کاملا موافقم که پرزنتیشن باید تکمیل کننده صحبت های سخنران باشه. یا مخاطب رو تشنه مطلب کنه. اما فکر می کنم باید تلفیقی از این دو تا باشه. پرزنتیشن تو خیلی جالب بود به نظرم.
سلام
من هم اخیرا تجربه ای مشابه داشتم که کمی در موردش در کتیبه نوشته ام. البته از مطلب خوب شما هم استفاده کردم.
میشه لطفا پاورپوینتتون رو در اختیار من قرار بدید
من دانشجو هستم و برای کار تحقیقم نیاز دارم
اگر لازم است هزینه اش را به حساب شما واریزکنم تا اجازه بدهید پاورپوینت شما را مطالعه کنم
با تشکر از شما
اگر هم برای بفرستید مطمئن باشید از آن سوء استفاده ای نخواهم کرد