در این مقال می‌خواهیم درباره مدل کسبوکار اجتماعی بنویسیم و به این سوال پاسخ دهیم که چرا سازمان‌ها مدل کسبوکار اجتماعی را انتخاب می‌کنند و چه ساختارهایی را درگیر می‌کنند. مدل‌های کسبوکار سنتی به ویژه در سازمان‌های بزرگ یک محدودیت مشخص و دقیق از تعامل مستقیم بین کسانی که در درون سازمان و کسانی که خارج آن هستند، ایجاد می‌کند. تنها برخی از افراد خاص (اغلب در نقش‌های فروش، مشاوره، ارایه خدمات به مشتری و روابط‌عمومی) برای ارتباط با مشتری تعیین شده‌اند.
سازمان‌هایی که مدل کسبوکار اجتماعی را اتخاذ کرده‌اند، از ابزارهای رسانه‌های اجتماعی و استانداردهای رفتاری در سرتاسر شبکه‌های‌اجتماعی جهت حوزه‌های کاربردی برای ارتباط برقرارکردن و درگیرکردن با مخاطبان خارجی شامل مشتریان، مشتریان بالقوه، کارمندان بالقوه، تامین‌کنندگان و شرکای تجاری استفاده می‌کنند.
ترسیم آداب شبکه‌های‌اجتماعی (مفید بودن، شفاف و معتبر) با درگیری کسب‌وکارها در لینکدین (برای تعامل یک به یک)، توییتر(برای تعامل فوری) و فیس‌بوک (برای به اشتراک‌گذاری محتوا) باعث درگیر کردن کارمندان و افزایش صمیمیت و اعتماد مشتری به سازمان می‌شود.
المان‌های مدل کسبوکار اجتماعی
بازاریابی: واحد بازاریابی نقش اساسی در کسبوکار اجتماعی دارد و بیشتر به‌عنوان بازارسازی مفهوم می‌یابد.
حمایت مشتری: بخشی با عنوان حمایت مشتری دقیقا نیازها و خواسته‌های مشتری در کسبوکار را دنبال می‌کنند.
استخدام‌کردن: سعی بر این است که از بین مشتریان حرفه‌ای و متناسب با کسبوکار افراد توانمند و متخصص را جذب کرد.
جمع‌سپاری: علاوه بر درون‌سپاری و برون‌سپاری کارها و فعالیت‌ها با رشد کسب‌وکارهای اجتماعی، بخشی به‌عنوان جمع‌سپاری مطرح می‌شود که سعی بر این دارد که کارها را به مردم یا همان جمع واگذار کنند تا سرعت و دقت کار و ایده‌ها افزایش یابد.
مشارکت کارمندان داخلی: در مدل کسبوکار اجتماعی مشارکت کارمندان داخلی یک اصل ضروری تلقی می‌شود که باید آنها را نیز درگیر کرد.
فروش: واحد فروش نیز نقش بسزایی در شکل‌گیری مدل کسبوکار اجتماعی دارد تا بتواند محصولات و خدمات سازمان را در این ساختار به فروش بگذارد.
توسعه محصول: بخشی از توسعه سازمان در مدل کسبوکار اجتماعی از طریق بررسی توسعه محصول در کسبوکار اجتماعی دنبال می‌شود.
سیستم زنجیره تامین: زنجیره تامین که نقش اساسی در مدل‌های کسبوکار دارد، در مدل کسبوکار اجتماعی نیز نقش حیاتی خود را ایفا می‌کند.
ارتباط و رابطه با سرمایه‌گذار در مدل کسبوکار اجتماعی بخشی حیاتی است که در این نوع از کسب‌وکارها نیز دنبال می‌شود.
مدل کسبوکار اجتماعی به مشتری به چشم یک «انسان» نگاه می‌کند و سعی دارد تا آنجا که ممکن است، انسانیت انسان را به کسب‌وکارها اضافه کند.
پ.ن: این مطلب در صفحه رسانه‌های اجتماعی روزنامه شهروند در روز پنج‌شنبه منتشر شده است.